Руски педијатар откри: Ова може да биде причината поради која вашето дете не зборува на време!
Се повеќе родители се жалат дека нивното дете не зборувало иако наполнило три, па и четири години. Развојот на говорот е индивидуален и има големи отстапувања меѓу децата, но како што денес се повеќе луѓе зборуваат за аутизмот и аутистичниот спектар, сè повеќе родители наоѓаат симптоми во однесувањето на своето дете кои може или не ја докажуваат дијагнозата.
Сепак, отсекогаш имало и ќе има деца кои едноставно се премногу мрзливи да зборуваат и без дополнителна пракса ќе џагорат кога ќе им се зборува.
Но, еден невролог можеби ја открил причината зошто таквите деца се во пораст. Станува збор за детскиот невролог Олег Комаровски од Новосибирск, чие истражување е објавено на страницата Komarovskiy.net, педијатар во чии феноменални цитати сме уживале и претходно.
За пет години истражување, овој невролог наишол на многу случаи на деца кои се уште не зборувале до тригодишна возраст. Зошто е тоа така, не докажал научно, туку формирал мислење врз основа на искуствата што ги видел. И како што истакнува во написот, „не го претворајте ова мислење во наука, тоа се само мои набљудувања, но забележав една работа и се чини дека парчињата полека почнуваат да си доаѓаат на свое место“.
Ментално силните родители никогаш не ги прават овие 13 грешки: Нивните деца растат во стабилни, успешни и среќни луѓе!
„Тригодишните деца кои дојдоа кај мене на преглед навистина имаат многу слични симптоми на децата кои страдаат од класичен аутизам – но тие ја немаат оваа дијагноза и никогаш нема да ја имаат. Имаат друга дијагноза, а се вика – екраноманија. Имено, сите овие деца се заковани на екраните уште од нивната најрана младост, а да не се работи за некоја модерна флоскула, тоа се факти на кои им се пристапуваше студиозно. Сите деца кои завршија со овој невролог веќе на околу една година добија таблети, смартфони, лаптопи во рацете, бидејќи за жал денес тоа е норма во воспитувањето. После две години, овие деца покажале поразителни последици – изразот на лицето им бил блокиран, погледот им бил насочен директно, а секој обид да им се одземе уредот од раце завршувал со незадоволство и агресија. Немаше говор, ниту обид. По правило, откако уредот им бил одземен од раце, децата продолжиле да гледаат право без да покажуваат никаква љубопитност за светот околу нив или комуникација со другите“.
Неврологот Олег Корен не исклучува дека некои од овие деца развиваат некоја форма на аутизам или спектар на аутизам, но знаејќи колку е лесно да се помешаат причината и последицата, тој се обидел да навлезе подлабоко во проблемот за да ја докаже причината и ефект односот на долгорочна употреба на гаџети во најраната возраст на детето како една форма на (за жал) стереотипно однесување.
За да ги поткрепи овие тези, тој го објави случајот со девојче кое на шест или седум месеци беше нормално, весело бебе кое мавташе и рече па-па. На околу 7-8 месеци детето почна да јаде во фидер пред телевизор и оттогаш практично почна да живее со еден од гаџетите во рака. На 15-месечна возраст, девојчето повеќе не одговарало на ништо – ниту на повиците на родителите, ниту на никакво барање. Нејзините родители и се обратиле за помош и тој ги советувал да ги тргнат сите гаџети подалеку од неа. Девојчето во првите денови беше раздразливо и луто, но сепак на ништо не реагираше и не воспостави никаков контакт со очите.
Малку по малку контактот почнал да се враќа, таа почнала полека со рака да покажува што сака, а иако овој експерт не исклучува дека во нејзиниот случај можеби е дел од аутистичниот спектар, смета дека не е до таа дијагноза. Тоа го докажа токму со отстранување на екраните од животот на детето, а малиот полека почна да се враќа во нормален развој.
Сè уште е премала во споредба со тригодишните деца кои не зборуваат, но во многу други случаи на кои работел, докажал дека екраните се тие што ги окупираат децата толку многу што едноставно немаат потреба да зборуваат и да комуницираат со животната средина.
