Еве што ви се случува кога голтате гума за џвакање! Докторот решил еднаш засекогаш да открие колку всушност се ЧУВА ВО ТЕЛОТО
Помеѓу народот постои легенда која влева страв во коски
Веројатно барем еднаш во животот случајно сме проголтале гума за џвакање – па вообичаено е да се запрашаме што всушност се случува со неа во нашите тела.
Урбаната легенда која вели дека ќе остане во вашето тело во следните седум години е доволна за секого да наполни со страв, но еден лекар еднаш засекогаш ја разоткри оваа приказна и објасни што навистина се случува со оваа популарна гума за џвакање.
Сајмон Тревис, професор по клиничка гастроентерологија , кој работи за Универзитетот во Оксфорд, реши да ги разоткрие приказните на старите сопруги за гума за џвакање и да истакне што навистина се случува кога ќе се проголта.
- Немам поим од каде потекнува митот. Можам само да претпоставам дека е создаден затоа што родителите сакаа да ги исплашат своите деца кои ги голтаа гуми за џвакање како бонбони, вели тој, откривајќи што навистина се случува:
- Ако голтнете гума за џвакање, таа ќе помине низ желудникот, ќе стигне до цревата, а потоа ќе биде исфрлена. Вистина е и дека желудочната киселина нема да ја разгради, па ќе излезе неразградена.
- Има случаи кога гумата за џвакање останала во цревата на многу мали деца, па дури и на постари, но само ако проголтале неколку парчиња. Во тој случај предизвикува опструкција (интестинална блокада), но во над 30 години специјалистичка гастро пракса никогаш не сум видел таков случај.
Иако ова е олеснување за многумина, тој предупредува да не голтаат гума за џвакање, бидејќи може да биде штетно, а „голтањето три или повеќе парчиња гума за џвакање дневно би се сметало за претерано“.
Гумата за џвакање е направена на база на гума , од засладувачи, ароми и мириси и е мешавина од еластомери, смоли, масти, емулгатори и восоци. Оние кои страдаат од гастроинтестинални проблеми, како што е Кронова болест , треба да избегнуваат да го голтаат, бидејќи може да им треба подолго време на нивните тела да го елиминираат.
