Мајчин јазик е првиот јазик што човекот го учи во своето семејство. Експертите тврдат дека познавањето на мајчиниот јазик е многу важно при формирање на мислења. Истражувањата покажаа дека лицето кое не го владеело својот мајчин јазик има проблеми со учење не само на други јазици, туку и со учење воопшто.
Во 1999 година, на 30-та сесија на Генералното собрание, УНЕСКО, на предлог на Бангладеш, донесе одлука за прогласување на 21 февруари за Меѓународен ден на мајчиниот јазик.
УНЕСКО исто така сака да потсети дека јазиците не се само витален дел од цивилизациското културно наследство, туку се и незаменлив израз на човечката креативност и величествената разновидност, а одбележувањето на овој ден оди кон целта за унапредување на јазичната разновидност и повеќејазичното образование.
Исто така, истражувањата покажуваат дека на половина од шест илјади јазици во светот им се заканува истребување во следните неколку генерации.
Исчезнувањето на кој било јазик е загуба и осиромашување за целиот човечки ум и знаење, тврди УНЕСКО, наведувајќи го како пример постоењето на голем број растенија со многу голем медицински ефект, но кои им се познати само на традиционалните култури. Ако се изгубат јазиците и културите, знаењето за растенијата и нивните лековити својства исто така ќе исчезне.
Затоа, треба да се запамети списокот на европски јазици кои се „во изумирање“ (тоа се јазици што зборуваат само индивидуални говорници и претставници на постарата генерација, а овие јазици помладата генерација ниту се користат ниту се разбираат) или „ранливи“ (тие се оние јазици што сè уште се користат, но ретко).
Поради сето ова, Меѓународниот ден на мајчиниот јазик мора постојано да го потсетува човештвото на низа морални и практични обврски што можат да ја зачуваат јазичната разновидност како едно од најголемите богатства што ни ги остави минатото.
