Музиката е пренослива и може да не однесе во друг свет или време. Сега знаеме дека одредени мелодии можат да го подобрат и нашето здравје. Според една неодамнешна студија објавена во списанието Scientific Reports, истражувачите од Медицинскиот факултет Dartmouth Geisel забележале дека „сонатата за два клавири”во ре-дур може да помогне да се ограничи електричното однесување на мозокот поврзано со епилепсија.
Моцарт го компонираше ова дело на класична музика во 1781 година, но песната стана алатка користена од медицинско-научната заедница во 1990-тите поради нејзините врски со просторното расудување. Формално наречена „Моцарт ефект“, мелодијата им помага на оние кои страдаат од епилепсија, а сега е вградена во медицинските истражувања. За време на нивната најнова студија, истражувачите користеле електроенцефалограми на 16 возрасни учесници, кои живееле со епилепсија отпорна на лекови. Волонтерите слушаа музички клипови од 15 или 90 секунди, особено „Соната за два клавири“ во ре-дур (К 448). Резултатот? Оние кои слушале само Моцарт имале 66,5% намалување на активноста фокусирана на епилепсија во мозокот.
„Ја анализиравме музичката структура на Моцартовиот К448 и електричниот одговор на мозокот, користејќи човечки експерти и алгоритми за машинско слушање, за да ги утврдиме ефектите на специфичните музички карактеристики врз мозокот. Учесниците слушаа песни избрани од низа музички жанрови, со акустични карактеристики, за да одговараат на Mozzart K448, за да го реплицираат Mozzart ефектот со поразновидна музика“, рече Мајкл Кејси, професор по музика и компјутери во Dartmouth. „Меѓутоа, и покрај изборот на жанрови кои би одговарале на саканите навики за слушање на учесниците, досега е забележано дека само гама звучните тонови од 40 Hz и сонатата за пијано K448 на Моцарт се ефикасни во намалувањето на интерикталните епилептиформни празнења.
Истражувачите во студијата откриле дека намалувањето на електричната енергија за епилепсија е најизразено во левиот и десниот фронтален кортекс во мозокот, за кој е познато дека ги контролира емоциите: авторите мислат дека оваа промена, која се јавува откако ќе го слушаат Моцарт околу 30 секунди, може да бидат причини. „Едно објаснување“, рече Кејси, „е дека сонатата на Моцарт има релативно константен повторувачки ритам на шеснаесеттата нота (околу 128 отчукувања во минута во снимката што ја користевме), што може да предизвика вдлабнување на невроните. Друго би било дека класичната форма на соната вклучува тенденции за внимание и емоционални кола со поставување и потоа играње со музичките очекувања. Поради овие причини, во потрагата по ефикасна музичка медицина, мора да ги земеме предвид музичко-теоретските елементи на селекцијата, како што се: темпото, почетната густина, темброт, клучот и музичката форма“.
Извор: marthastewart.com
