Овој непријатен симптом е честа причина за посета на дерматолог
Чешањето (пруритус) е непријатен симптом и е една од најчестите причини за посета на дерматолог. Тоа доведува до гребење, што може да предизвика воспаление, оштетување на кожата и секундарна инфекција. Кожата може да стане лихенизирана, лушпеста и изгребана. Имено, чешањето привремено го ублажува чешањето поради активирање на инхибиторните нервни патишта.
Еден од најважните посредници за чешање е хистаминот. Се создава и складира во мастоцитите на кожата и се ослободува како одговор на различни стимули. Други медијатори (на пр., невропептиди) може или да предизвикаат ослободување на хистамин или самите да дејствуваат како пруритогени, што објаснува зошто антихистаминиците понекогаш го ублажуваат чешањето, а понекогаш не. Опијатите имаат централно, но и периферно пруритогено дејство, предизвикувајќи чешање со посредство на хистамин.
Постојат четири начини да предизвикате чешање:
- дерматолошки – типично предизвикани од воспалителни или патолошки процеси (на пр. уртикарија, егзема)
- системски – поврзани со болести на други органи освен на кожата (на пр. холестаза)
- невролошки – поврзани со болести на ЦНС или периферниот нервен систем (на пр. мултиплекс склероза)
- психоген – поврзан со психијатриски нарушувања
Експертите истакнуваат дека човекот ја поттикнува циркулацијата на крвта доколку се изгребе на тоа место и на тој начин дозволува поголем прилив на одбранбени клетки во крвта на тоа место.
Многу луѓе во стресни ситуации доживуваат чешање што не мора да биде локализирано на едно место, туку може да се движи низ телото, а психолошки предизвикано се намалува и се зголемува во зависност од нивото на стрес.
Чешањето ја погодува и сувата кожа, која е изразена во студените, зимски месеци, иако може да биде резултат и на екстремно високите температури во текот на летото, кога кожата треба што повеќе да се навлажнува.
Кожата е особено подложна на различни алергиски реакции, па чешањето може да биде резултат на разни хемикалии од козметиката, составот на облечената облека и храната што ја јадете на која лицето е алергично.
Исто така, чешањето може да биде реакција на разни болести, како што се псоријаза или дерматитис, а многу посериозна причина се болестите на внатрешните органи како црниот дроб, бубрезите или штитната жлезда.
Невропатски пруритус, кој се јавува, на пример, кај херпес зостер, може да биде особено непријатен. Тогаш практично помагаат само локални анестетици, додека вирусот не се смири.
Меѓутоа, доколку чешањето ви трае подолго од две недели, треба да посетите лекар за да ја откриете причината и да ви препише соодветна терапија.
