Самодовербата е еден од поимите со кои често се среќаваме денес. Постои цело движење кое се занимава со оваа тема, а за неа се зборува преку книги за самопомош, бројни статии, па дури и натписи на Инстаграм .
Проблемот со самодовербата може да се дефинира како група проблеми на поединецот, а најчесто се однесуваат на – верба во сопствените способности, поставување граници и задоволување на другите, прекумерна самокритичност, чувство на отфрленост и безвредност и непрепознавање на сопствените способности.
Читајќи ја оваа листа, сигурно сте се препознале во некои од овие „улоги“.
Сите понекогаш сме изгубени, сите понекогаш се чувствуваме лошо во својата кожа, но големиот проблем е да си пријдеме себеси во тие моменти.
Клиничкиот психолог Џо Оливер истакнува дека психолозите отсекогаш ги засновале своите истражувања на самодовербата на тоа како да ја зголемат на погрешни начини – што често води до нарцизам, непотребни споредби и недоразбирања со другите луѓе.
Едноставно кажано, луѓето кои имаат проблем со овие работи прават погрешен чекор во изнаоѓање решение.
Ако некогаш сте се чувствувале лошо, сигурно сте си кажале дека не сте доволно вредни и дека треба да направите нешто во врска со тоа. Ваквиот пристап, на чудење на многумина, всушност возвраќа низ целата оваа приказна за самодовербата.
Решението лежи во чувството на исполнетост, среќа и поврзаност со другите луѓе. Но, повторно се поставува прашањето како да се дојде до таква состојба.
Пред сè, она што треба да го направите за да се чувствувате поисполнети е да бидете понежни со себе и да се прифатите себеси со сите „недостатоци“ што ги гледате кај себе и кај себе. Не можете да изградите самодоверба ако не сте се прифатиле.
Во ред е да не ги знаеш работите, во ред е да доживееш ќор-сокак, но мора да бидеш свесен дека тоа е само ќор-сокак, обична пречка, а не постојана состојба.
Со постојано истакнување на сопствените „недостатоци и неуспеси“ и претерано критични, може да западнете во токсичен однос со себе.
Сите сме ранливи, сите имаме слабости и сите имаме тешки периоди од животот, а тоа не не прави ништо помалку вредни. Спротивно на тоа, нашата ранливост може да не поврзе со други луѓе. Запрашајте се што сакате да бидете и кој е добар пример за другите луѓе.
Дали е тој што ги покажува само убавите делови од својот живот и не дозволува никој да го види во лошите денови?
Или тоа е човек кој си дозволува да се чувствува лошо, да биде ранлив и да учи и создава од таа ранливост?
