Алберт Ајнштајн беше извонреден научник и голем ум, но тој не само што беше надарен за физика и пронајдоци кои го променија човештвото, туку знаеше и да ја напише својата „теорија на среќата“. Според приказната, Ајнштајн ја напишал оваа теорија на хотелска сметка за да му се заблагодари за гостопримството.
Напиша само две реченици, но толку силни и моќни што можат да послужат како апсолутна „теорија на среќата“ во текот на животот.
„Мирен и скромен живот носи повеќе среќа отколку желбата за успех во комбинација со постојана грижа“, напиша Ајнштајн.
На друг лист хартија ја остави оваа порака: „Каде има волја, има и начин“.
Овие два труда подоцна биле продадени на аукција за голема сума пари, но секој добил можност да ги открие и користи упатствата на Ајнштајн за среќен живот. Така, Ајнштајн ги комбинира ставовите на источните и западните филозофски традиции во овие изјави.
Будистите категорично се спротивставуваат на таканаречениот „менталитет на вечниот патник“, односно на постојаното надминување на денешните пречки за утрешниот успех. Животот во овој случај е како вечно возење со метро до станицата каде што сонуваме за среќа. Стариот римски филозоф Сенека го изразил тоа поотворено, пишувајќи – „најголемата пречка во животот е чекањето“, или губењето време грижејќи се и надевајќи се дека нешто ќе се случи.
Неговите зборови јасно ни кажуваат – Иднината е непозната. Живеј сега! Втората реченица е уште поважна бидејќи открива дека секој човек има потенцијал да прави што сака. Дури и кога се чини дека нема решение, пречките се преголеми, а целта е далеку, нè потсетува Ајнштајн – „Каде што има волја, има начини“.
