Мазохистите се способни да го поминат целиот свој живот игнориран, навредуван, омаловажуван и слично. Уживаат на некој начин. Другиот тип се освојувачите. Нивниот животен став е поседување и штом ќе успеат, тоа веќе не им е интересно.
Тие се способни да освојат некого се додека не успеат, а доколку започнат љубовна врска, губат интерес и се свртуваат кон други предизвици.
Таквите луѓе едноставно имаат потреба да освојуваат.
Најбизарно од сè е фактот што често ги привлекуваат луѓе кои ги игнорираат или омаловажуваат, а всушност не сакаат ништо посебно или интересно поради некоја посебна причина, како што се да имаат одредени доблести, убавина.
Експертите за човечката психа велат дека таквото однесување е доказ за емоционална незрелост. Тоа се луѓе кои не се ценат доволно, односно имаат одредено високо мислење за себе, но длабоко во себе не се сигурни во тоа и сакаат тоа да им се потврдува, одново и одново.
Кога ќе наидат на некој кој не е импресиониран од нив, по секоја цена сакаат да бидат забележани од другата страна.
Исто така, тоа е за освојувачите како предизвик во кој треба да победат, а колку се понезаинтересирани и игнорирани, толку е поголема нивната желба да го променат, бидејќи имаат силна потреба да докажат нешто на себе, а всушност се многу несигурни.
Коренот на проблемот често лежи во детството
Експертите велат дека коренот на проблемот често лежи во детството. Ако детето забележало здрав однос со своите родители, веројатно ќе има добри и здрави односи само како возрасни. Првиот пример за заеднички брачен живот е оној што детето го гледа дома – тоа може да го смета за правилно и нешто што е едноставно така.
Но, ако сведочи за лоши врски, во неговата свест ќе се изгради поинаква слика за брачниот живот од онаа на детето чии родители имаат добри односи. Тоа е нешто што подоцна може да го води неговиот живот и да влијае на изборот на неговиот партнер.
