Целта на лекувањето на ревматоидниот артритис е клиничка ремисија или барем ниска активност на болеста.
Во клиничката пракса, клиничката ремисија се дефинира со отсуство на воспалени зглобови и нормална вредност на CRP.
Раната дијагноза и раната администрација на лекови се непроценливи. Лековите го контролираат воспалителниот процес и ја смируваат болеста. Доколку болеста не се лекува, доаѓа до прогресивно уништување на коските, деформитет на зглобовите и целосно губење на функцијата.
„Златниот стандард“ во третманот на ревматоиден артритис денес е метотрексат, имуносупресив кој се дава во неделни дози. Во почетокот се користат мали дози на кортикостероиди за смирување на воспалението. Од останатите лекови од групата на т.н од основните лекови, успешно се користат лекови како што се сулфасалазин, лефлуномид и антималарици.
Се користат и нестероидни антиревматски лекови (НСАИЛ), кои првенствено ја намалуваат болката, но имаат и одредено антиинфламаторно дејство. Денес на пазарот има и НСАИЛ со помалку несакани ефекти врз дигестивниот систем, притоа зачувувајќи ја истата антиинфламаторна ефикасност – т.н. коксиби или COX2-инхибитори.
Ако во одреден временски период конзистентната употреба на лекови кои го менуваат текот на болеста (метотрексат, лефлуномид, салазопирин) не постигна задоволителен ефект, тогаш применуваме биолошки лекови кои ги таргетираат цитокините или нивните рецептори, т.е. клетките на имунолошкиот систем. кои учествуваат во воспаление.
Денес, неколку различни биолошки лекови со различни механизми на дејство се користат во третманот на ревматоиден артритис (инхибитори на TNF-α, инхибитори на интерлеукин-6, антитела насочени кон молекулата CD20, инхибитори на костимулација на Т-лимфоцитите). Пред употреба на биолошки лекови, треба да се исклучат можни инфекции (туберкулоза, хепатитис).
Дополнително, за време на примената на биолошката терапија, неопходни се чести контроли на пациентите за следење на ефективноста на администрираниот лек, како и можните несакани ефекти.
Во третманот, важно место заземаат кинезитерапијата (медицински вежби) и методите на физикална терапија насочени кон зачувување на функционалната способност на пациентот.
Хируршкиот третман на ревматоидниот артритис може да биде превентивен во раните стадиуми на болеста, но и методот на избор во подоцнежна фаза (на пример, поставување на заменски вештачки зглобови на местото на зглобовите уништени од болеста).
Прогноза и тек на ревматоиден артритис
Прогнозата и текот на ревматоидниот артритис се променливи. На самиот почеток на болеста, неопходно е да се едуцираат пациентите и членовите на семејството за природата на болеста, терапевтските опции, алармантните клинички симптоми и начинот на живот.
Важно е да се препознае и да се дијагностицира ревматоидниот артритис што е можно порано, како и да се започне со различни терапии што е можно порано и да се контролира болеста што е можно поуспешно. Целта е да се постигне ремисија што е можно побрзо и да се зачува функционалната способност на пациентот што е можно подолго.
