Втората годишнина од првото заклучување во светот, кое го ограничува движењето на 11 милиони жители на Вухан, помина сосема незабележано. Вака ли се научивме да живееме?
На 22 јануари 2020 година кинеските државни медиуми објавија дека за само неколку часа, поради засега непознат вирус кој предизвика смрт на 17 лица, сообраќајот на автобуси, метро и траекти ќе биде привремено прекинат, додека целиот меѓуградски сообраќај ќе биде запрен.
Денес, нешто повеќе од 20 милиони луѓе се во карантин во Кина, а вирусот сè уште не е запрен. За време на пандемијата на планетарно ниво се забележани 352 милиони случаи и 5,6 милиони смртни случаи.
Каде е пандемијата денес?
Во некои земји, како што е Британија, каде што позаразната, но опасна омикронска варијанта на вирусот САРС-КоВ-2 почна брзо да се шири, имаше тренд на намалување на бројот на случаи без драстично зголемување на смртните случаи како порано, пандемични бранови. Тоа ја принуди британската влада да објави укинување на сите важни епидемиолошки мерки, освен самоизолација во случај на позитивен тест.
Во САД, многу внимателен советник на претседателот, Др. Ентони Фаучи за ABC изјави дека пандемијата се чини дека оди во вистинската насока. Тој очекува дека за скоро време бројот на заболени ќе падне под нивото што може да се смета за инфекција, што не значи дека вирусот ќе исчезне, туку дека бројот на заразени нема да биде значително „пореметување“ за општеството.
Но, Фаучи предупредува и дека треба да се внимава бидејќи не се знае дали е можна нова мутација на вирусот, односно појава на сој кој ќе биде многу заразен, но и поопасен.
Исто така, како што самата пандемија однесе огромен данок врз човечките животи, така и политиката на заклучување насочена кон контрола на пандемијата имаше страшни последици. Високата цена на заклучувањето ја платија многу други пациенти поради недостаток на прегледи, терапии и процедури, а националните економии претрпеа огромни штети. Затворањето на општеството акумулираше голем број проблеми поврзани со промените во животниот стил.
Во повеќе земји се зборува и за епидемијата на дебелина, која особено ги загрижува децата и младите. Комбинацијата на пандемија и заклучување како одговор на пандемија произведе многу силни психолошки притисоци врз широки делови од населението, проблем што продолжува да се потценува, особено во земјите со поригорозни епидемиолошки политики.
Само неодамна почнаа да се организираат колективни терапии за проблемите со кои се соочуваат стотици милиони луѓе. Така, на пример, „Њујорк тајмс“ објави за организираното колективно врескање на група од 20-тина мајки кои две години биле во затворен круг на работа од дома и се грижеле за деца. Врескањето траело околу 20 минути, а било организирано на локалното игралиште во Бостон.
